Państwa członkowskie Unii Europejskiej wraz z rokiem przystąpienia do wspólnoty

Austria Wiedeń 1995
Belgia Bruksela 1957
Dania Kopenhaga 1973
Finlandia Helsinki 1995
Francja Paryż 1957
Grecja Ateny 1981
Hiszpania Madryt 1986
Holandia Amsterdam 1957
Irlandia Dublin 1973
Luksemburg Luksemburg 1957
Niemcy Berlin 1957
Portugalia Lizbona 1986
Szwecja Sztokholm 1995
Wielka Brytania Londyn 1973
Włochy Rzym 1957
Cypr Nikozja 2004
Czechy Praga 2004
Estonia Tallinn 2004
Litwa Wilno 2004
Łotwa Ryga 2004
Malta La Valletta 2004
Polska Warszawa 2004
Słowacja Bratysława 2004
Słowenia 2004
Węgry Budapeszt 2004
Bułgaria Sofia 2007
Rumunia Bukareszt 2007

Zadania i cele Unii Europejskiej

Według podpisanego w 1992r. Traktatu o Unii Europejskiej podstawowymi celami Unii są:

• promowanie ekonomicznego i społecznego postępu poprzez zacieśnianie współpracy gospodarczej i likwidowanie barier w obrocie handlowym między państwami członkowskimi,
• wzmacnianie obrazu Unii jako jednego ciała politycznego mówiącego jednym głosem na arenie międzynarodowej poprzez prowadzenie wspólnej polityki zagranicznej,
• dążenie do stworzenia obywatelstwa europejskiego i poczucia przynależności do jednej wspólnoty u zwykłych obywateli poprzez zapewnienie jednakowych norm prawnych i pełnej swobody przepływu ludzi w obrębie Unii,
• rozwijanie obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwego traktowania, którym ma być UE poprzez wprowadzanie wspólnych norm prawnych, socjalnych i stałą poprawę poziomu życia państw uboższych.
• ujednolicenie struktury gospodarczej krajów członkowskich, wyrównanie rozwoju gospodarczego regionów.
• powiększenie standardów życia

Symbole Unii Europejskiej

Po drugiej wojnie światowej Europa dostrzegła konieczność pokojowej współpracy między państwami europejskimi. 25 marca 1957 r. w Rzymie sześć krajów dało podwaliny nowej organizacji - Unii Europejskiej. Członkami założycielami były: Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, Niemcy i Włochy.
SYMBOLE UNII EUROPEJSKIEJ
1. Dewiza Unii Europejskiej:
Jedność w różnorodności
2.Flaga Unii Europejskiej




Dwanaście złotych gwiazd ułożonych koliście na lazurowym tle.
Pomysł na wygląd i kształt flagi pochodzi od hiszpańskiego dyplomaty Salvadora de Madariaga oraz francuskiego plastyka Arsena Heitza. Od 1951 r. pracowali razem dla Rady Europy. Jesienią 1955 r. przedstawili ostateczny projekt flagi: dwanaście złotych gwiazd usytuowanych w miejscach godzin na tarczy zegara na lazurowym tle. Niezmienna liczba dwunastu gwiazd symbolizuje doskonałość i pełnię, godziny, miesiące, znaki zodiaku i apostołów.
Projekt flagi zatwierdzono w czasie posiedzenia Rady Europy w Paryżu. Ta sama flaga Europy, dokładnie opisana symbolicznie, heraldycznie i geometrycznie, została przyjęta 21 kwietnia 1986 r. jako flaga Wspólnot Europejskich, a obecnie Unii Europejskiej.
3.Hymn Unii Europejskiej


Komitet Ministrów Rady Europy zatwierdził 12 stycznia 1972 r. jako hymn europejski muzyczną aranżację preludium Ody do radości, IV części IX symfonii Ludwiga van Beethovena, przygotowaną przez Herberta von Karajana. Od 1986 roku Oda do radości jest hymnem Unii Europejskiej.
Beethoven skomponował muzykę w latach 1817 - 1823 do wiersza Schillera Oda do radości z 1785 r. Jednak oficjalnie hymn Unii Europejskiej nie ma słów, aby nie doszło do sporów, w jakim języku powinien być śpiewany. Oda do radości zazwyczaj jest grana 9 maja w święto Unii Europejskiej, a także podczas oficjalnych uroczystości i szczytów Unii.

Trybunał Sprawiedliwości
Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich jest sądem międzynarodowym, konstytucyjnym i administracyjnym. Powstał na mocy traktatu o EWWiS, a na mocy umowy o wspólnych instytucjach z 25 marca 1957 roku oraz Protokołu o statucie Trybunału Sprawiedliwości, objął jurysdykcją sprawy wszystkich trzech Wspólnot. W jego skład wchodzi 27 sędziów mianowanych przez każde państwo członkowskie oraz 8 rzeczników generalnych (adwokatów) obsadzanych na sześcioletnią kadencję na zasadzie rotacji. Orzeczenia Trybunału mają charakter ostateczny. Siedzibą Trybunału jest Luksemburg.
• Sąd Pierwszej Instancji - do rozpatrywania drobniejszych spraw
• Trybunał Obrachunkowy - znany też jako Trybunał Rewidentów Księgowych
• Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich

Komisja Europejska
Komisja Europejska, oficjalnie Komisja Wspólnot Europejskich, to rodzaj rządu Unii Europejskiej, odpowiedzialnego za bieżącą politykę Unii, nadzorującą prace wszystkich jej agencji i zarządzającej funduszami Unii. Siedzibą Komisji jest Bruksela. Po wejściu w życie traktatu nicejskiego członkami Komisji jest każdorazowo tylu komisarzy, ile państw liczy Unia. Każdy z komisarzy jest odpowiedzialny za określony dział pracy, są więc oni odpowiednikami ministrów w zwykłym rządzie. Ich wyznaczenia dokonuje jednak nie przewodniczący Komisji, lecz rządy poszczególnych państw. Członkowie komisji nie mogą czuć się związani żadnymi instrukcjami - są politykami, których powołanie rekomenduje Rada Europejska i zatwierdza Parlament Europejski. Ich zadaniem jest nadzór nad przydzielonymi im dyrekcjami generalnymi.

Rada Unii Europejskiej
Rada Unii Europejskiej powszechnie określana jest jako Rada Ministrów. Do końca 1967 r. każda Wspólnota Europejska miała odrębny organ naczelny. Na mocy porozumienia z 8 kwietnia 1965 r. nastąpiła fuzja powyższych organów i powstał jeden wspólny organ - Rada UE. Od 1 listopada 1993 r. Rada UE jest organem naczelnym Unii Europejskiej. Siedzibą Rady UE jest Bruksela. Rada UE jest głównym organem prawodawczym Wspólnot Europejskich. W skład Rady UE wchodzą przedstawiciele wszystkich państw członkowskich. Rządy państw członkowskich delegują do niej jednego ze swych ministrów. Delegatami do Rady są ministrowie, kierujący w swych krajach resortami odpowiedzialnymi za problemy rozpatrywane na forum Rady.

Parlament Europejski
Początki istnienia Parlamentu Europejskiego sięgają lat 50. i traktatów założycielskich. Od 1979 roku deputowani wybierani są w wyborach powszechnych i bezpośrednich. Wybory parlamentarne odbywają się co pięć lat, a do głosowania uprawniony jest każdy obywatel Unii Europejskiej zarejestrowany jako wyborca. Zatem Parlament wyraża demokratyczną wolę kilkuset milionów obywateli UE, a także reprezentuje ich interesy podczas dyskusji z innymi instytucjami UE. Parlament Europejski ma 3 siedziby: Bruksela, Luksemburg i Strasburg.
Najważniejsze uprawnienia Parlamentu to:
• współudział w tworzeniu prawa poprzez:
o konsultacje
o współpracę
o współdecydowanie
o akceptację - uprawnienie to dotyczy tylko niektórych dziedzin polityki wspólnotowej, co do wielu pozostałych dziedzin wyłączne kompetencje prawodawcze ma Rada Unii Europejskiej
• uprawnienia budżetowe - Parlament zatwierdza co rocznie budżet i udziela Komisji absolutorium z jego wykonania
• uprawnienia kontrolne
o zatwierdzanie Komisji i jej przewodniczącego
o prawo uchwalenia wotum nieufności wobec Komisji
o prawo zadawania pytań Komisarzom
o zwyczajowa możliwość zadawania pytań Radzie
• powoływanie Rzecznika Praw Obywatelskich

Struktura Instytucjonalna UE

System instytucjonalny Wspólnot Europejskich opiera się na pięciu głównych instytucjach: Parlamencie Europejskim, Komisji Europejskiej, Radzie Unii Europejskiej, Trybunale Sprawiedliwości, Europejskim Trybunale Obrachunkowym oraz organach pomocniczych: Komitecie Regionów, Komitecie Ekonomiczno-Społecznym, Europejskim Banku Centralnym i Europejskim Banku Inwestycyjnym. Instytucje WE realizują zadania wyznaczone WE, kierują procesem integracji europejskiej, uchwalają prawo wspólnotowe, stawiają nowe cele zmierzające ku pełnemu zjednoczeniu Europy

Historia Unii Europejskiej w pigułce

Unia Europejska (oficjalny skrót w Polsce: UE) – powstały 1 listopada 1993 na mocy Traktatu z Maastricht gospodarczo-polityczny związek demokratycznych krajów europejskich (dwudziestu siedmiu od 1 stycznia 2007 r.)^[3], będący efektem wieloletniego procesu integracji politycznej, gospodarczej i społecznej zapoczątkowanej po drugiej wojnie światowej. Jest unikatową formą tego typu na świecie mającą 30% udział w światowym PKB.

Stanowi przypadek sui generis ("szczególnego rodzaju") w stosunkach międzynarodowych, jest tworem, który nigdy wcześniej nie istniał w historii powszechnej i był nieznany historii stosunków międzynarodowych. Jest kombinacją struktur ponadnarodowych (ponadpaństwowych, uwspólnotowionych) oraz międzyrządowych (międzynarodowych)^[4]. Posiada cechy zarówno organizacji międzynarodowej, jak i konfederacji czy nawet państwa federalnego. Wśród teoretyków prawa, politologii i stosunków międzynarodowych trwa spór za co dokładnie można uznać Unię. Federaliści doszukują się w niej państwa. Zwolennicy teorii Europy Państw (Ojczyzn) wykazują, że jest to tylko współpraca między państwami^[5]. Ścierają się zarówno odrębne wizje poszczególnych państw członkowskich^[6] jak i doktryn politycznych^[7].

Polska jest członkiem Unii Europejskiej od 1 maja 2004.

Podstawę do funkcjonowania UE stanowi Traktat o Unii Europejskiej (wersja obowiązująca Traktat z Nicei z 2001 roku, uwzględniając traktaty akcesyjne z 2003 i 2006 roku), Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską (wersja obowiązująca Traktat z Nicei z 2001 roku, uwzględniając traktaty akcesyjne z 2003 i 2006 roku)^[8] i Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.

Po ratyfikacji^[9] (planowo druga połowa 2009 roku) Traktatu Reformującego, podstawę funkcjonowania stanowić będą: Traktat o Unii Europejskiej, Traktat o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej^[10]. Duże znaczenie będzie też miała Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej, choć do samego funkcjonowania nic nie wniesie. Traktat z Lizbony otwiera możliwość przyjęcia przez UE Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności^[11], jednak już teraz Trybunał Sprawiedliwości uznał ten dokument (ze względu na jego fundamentalne znaczenie dla prawodawstwa europejskiego, filozofii prawa i ponieważ wszystkie kraje członkowskie UE ratyfikowały tę Konwencję) za mający szczególne znaczenie. Osobną organizacją zostanie Euratom i podstawą jego funkcjonowania będzie Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej^[12]. Unia Europejska nie posiada osobowości prawnej.